Rpg - sesja

[Veldrin]

W końcu, myślałem że mi bębenki popękają od tego wycia... Ono zmroziło mi krew w żyłach i nawet nie pamietam jak sie tu znalazłem... Dobrze że już po wszystkim, niech mi ktoś tylko spróbuje jeszcze ruszyć tą krate to spotka sie z ostrzem mojego miecza... Chyba że wcześniej ucieknę...

Idę po swoje rzeczy które zostawiłem przy kracie...

[Hawking]

Nie przypominam sobie, aby ktokolwiek z was zakupił przed wyruszeniem line. Jeśli ktoś ją ma, to pewnie schowaną.

[Super Girl]

Ja mam dziesięcio metrową linę... Ale nie rozumiem, co chcesz zrobić?
Podaję linę Hennowi.

[Woland]

Pomyślłem, że przywiążemy linę do drugich drzwi i staniemy w pierwszych drzwiach, szarpiąc linę otworzymy dzwi a sami nie będziemy narażeni na pułapkę, w którą mogli byśmy wpaść otwierając je własnoręcznie.
Co wy na to?

Czy liny starczy by rozpiąć ją od drzwi do drzwi?

[Eredin]

April, takie podłogi maja dziwną cheć do rozstępowania sie pod nogami nieostrożnych.

Henn- bardzo rozsądny pomysł. Znam zaklęcie zwalenia z nóg, więc moze ono by sie nadawało do popchniecia tych drzwi? Ale nie sądzę żeby to sie udało.

[Hawking]

Czy liny starczy by rozpiąć ją od drzwi do drzwi?

Tak, lina jest wystarczająco długa aby rozpiąć ją od drzwi do drzwi, na całą długość komnaty.


Kto z was wchodzi do komnaty a kto zostaje w drzwiach?

[Woland]

Dobra skoro to mój pomsł to ja wejdę!
Słuchajcie, jeśli wpadnę do wody albo coś się złego stanie to mnie wyciąniecie za linę...

Najpierw robię pętlę na linie i wkładam ją sobie na rękę tak aby mi nie spadła.
Zostawiam torbę zanim wejdę do pomieszczenia.
Drugi koniec daje komuś silnemu do otrzymania i wchodzę do pomieszczenia.
Idę pod ścianą, nie środkiem...

[Hawking]

Bez żadnych problemów przeszedłeś na drugą stronę pomieszczenia.

[Woland]

Mocuję linę do drzwi i wracam do reszty...

[Veldrin]

No to ciągniemy... Miejmy sie na baczności...

[Hawking]

Niestety, drzwi nie dają się otworzyć, choć ciągniecie z całej siły.

[Veldrin]

A może trzeba je pchnąć

[Hawking]

Zawsze możesz spróbować...
April podnosi lekko ręce na wysokość głowy, zamyka oczy i zaczyna cichutko wypowiadać jakieś tajemnicze słowa... Na rozwartych dłoniach zaczynają się pojawiać kropelki wody... nie to nie woda, ale drobne iskiereczki, których robi się coraz więcej i więcej... Zaczynają one przeskakiwać z jednej dłoni do drugiej. April sprawia wrażenie jak gdyby się nimi bawiła, przerzucała jak koraliki albo małe kamyczki. Nie zaklęcie, ale zabawa, igraszka...W miarę jak jej głos staje się coraz głośniejszy i donośniejszy, iskry stają się większe, jarzą się jakimś nadnaturalnym światłem. Cofacie się odruchowo w głąb korytarza, a podłoga wokół młodej czarodziejki zaczyna płonąć żywym ogniem. Całe jej ciało zostaje oplecione przez niebieskie i oślepiająco białe błyskawice, którym towarzyszy huk i dziwny, wibrujący dźwięk. Dźwięk, przez który przebija się jedynie zaklęcie, już nie wypowiadane, ale wykrzykiwane ostrym, stanowczym, kobiecym głosem.

W jednej chwili wszystkie błyskawice zdają się splatać w jedność, po czym strumień energii wytryska z jej dłoni w kierunku środka komnaty. Przeciwległe drzwi zostają spopielone w ciągu ułamków sekund. Błyskawice obiegają całe, niewielkie pomieszczeni, całe one wypełnia się blaskiem i ogniem... Nic więcej nie widać, tylko ta oślepiająca jasność, słychać tylko trzask pękającego lodu oraz dziwny pomruk i kwik, jak gdyby jakiegoś cierpiącego zwierzęcia...

Wszystko się kończy, jasność gaśnie, żar opada... Podchodzicie drużyną ku komnacie... Przeciwległych drzwi już nie ma, podobnie jak i niemal całej ściany. Kamienie są postrzępione, popękane, nadtopione... Ściany i strop pokrywa sadza... Nie ma już lodowej tafli, ani także wody pod nią skrytej – wszystko wyparowało. Na dnie leża czarne, spopielone, powykręcane szczątki jakiegoś zwierzęcia, które przypomina skrzyżowanie dwumetrowego kraba z mięsożernym pająkiem. Wszędzie obok na dnie tego suchego zbiornika leżą – także czarne i spalone – stare ludzkie kości. W powietrzu unosi się swąd spalonego mięsa...

W progu w samych drzwiach, klęczy April. Jej czoło pokryte jest obficie kroplami potu, a ona sama oddycha ciężko...

[Blizbor]

Niech ktos sie zaopiekuje April Czy zauwazam na scianach komnaty cos intrygujacego ? Przeszukuje zwloki w celu ustalenia czy cos sie zachowalo czego nie da sie spopielic - jakies pierscienie, uzbrojenie...

[Hawking]

Nic nie znajdujesz.

[Blizbor]

Nic tu nie ma.Patrzac na to stworzonko -swoja droga calkiem milusinskie- wydaje mi sie, ze zapowiada sie ciekawe zwiedzanie lochow i dochodze do wniosku, ze pewnie ma gdzies tak samo ladnych kolezkow. Musimy wiec byc ostrozni i proponuje ruszyc dalej - bede szedl pierwszy jako woj ale niech idzie za mna jakis tropiciel , co by wykrywal ewentualne pulapki.

[Eredin]

April nie wymaga specjalnej opieki, tyko odpoczynku.
Co do tego stworzonka- jak mówiłerm, tej podłodze było przeznaczone sie rozstąpić, a temu zwierzecui zaopiekować sie nami.

[Woland]

Podaję April jedno z moich ziół do przerzucia, aby szybciej odzyskała siły.

Mając taką zdolną czarodziejkę w drużynie przestaje się obawiać czegokolwiek!

[Veldrin]

No, no April niezłego bałaganu tu narobiłaś... Nie podejrzewałem Cię o takie zdolności... Musisz odpocząć? Czy możesz już iść?

[Super Girl]

Rozglądam się po pomieszczeniu. Ostrożnie stąpam po podłodze. Są tu jakieś wajhy, inne drzwi, malowidła na ścianach, coś poza szczątkami?

[Hawking]

Absolutnie nic. No, poza sadzą na ścianach... Ale oczywiście można iśc dalej korytarzem.

[Super Girl]

No to w drogę, i tak staliśmy jak dęby i podziwialiśmy wyczyny naszej czarodziejki, pora podnieść szczęki z podłogi, panowie!

[Veldrin]

Idzemy!

[Hawking]

Korytarz zakręca w prawo, po czym gwałtownie kończy się drzwiami. Są one zamknięte, najwidoczniej od środka. Wokół nich na framudze wyryto jakieś teksty w nieznanym wam języku. W powietrzu unosi się dziwny fetor, a w ustach czujecie kwaśny posmak.

[Veldrin]

No i kolejne drzwi, jak te otworzymy? i co to za okropny zapach?

Z całej siły poycham drzwi próbując je otworzyć...