Rpg - sesja

[Super Girl]

Hehehe, o proszę, panowie - szaty mogą wam się przydać. Nie wybrzydzajcie tylko, hehe.
Zdaje się, że nic tu nie znajdziemy...

Dotykam ścian w poszukiwaniu dźwigni czy zamaskowanych drzwi.

[Woland]

Ja przeszujuję sarkofagi pod kątem czegoś do ubrania (mój koc nie spisuje się najlepiej jako okrycie)

Następnie zabieram się do szczegółowego badania sarkofagu i wnętrza pomieszczenia.

[Hawking]

W sarkofagach nie ma nic oprócz szkieletów. Jednak resztki szat, w które są przyodziane, są już tak zbutwiałe i poszarpane, że nie przydadzą się do niczego.

Przez drzwi oczywiście można przejść. Nad nimi wyryty jest fresk, przedstawiający rząd ukrzyżowanych postaci...

[Eredin]

Mowcie co chcecie, ale ten fresk nie nastraja optymistycznie.

[Super Girl]

Ale nie przyszliśmy tu dla rozrywki... Idziecie?

Przechodzę wolno przez drzwi. W pogotowiu trzymam łuk.

[Eredin]

Cóż, pozostaje iść. Tylko uważajmy na ewentualne pułapki.

[Veldrin]

Idzemy... Ale mam złe przeczucia... Trzymajcie broń w pogotowiu

Trzymając w rece miecz przechodze przez drzwi...

[Hawking]

Ostrożnie przechodzicie przez drzwi...

Następne pomieszczenie jest ślepe. Nie można stąd wyjść inaczej, jak tą samą drogą którą się tu weszło... Ściany są gładkie, zbudowane z niewielkich kamiennych bloków. Podłoga usłana jest szczątkami drewnianych skrzyń, zardzewiałą bronią i kośćmi – ludzkimi i nieludzkimi.

[Super Girl]

Hm... dziwne pomieszczenie. Ciekawe, co tu trzymano? Chyba nie mam ochoty na grzebanie w ludzkich - i nieludzkich, jak widzę - szczątkach...

[Woland]

Może to był jakiś skarbiec ?

Oglądam dokładnie i to pomieszczenie oraz walające się po ziemi szczątki

[Hawking]

Dokładnie oglądając ściany poruszacie jeden z kamiennych bloków – w jednej ze ścian otwiera się przejście. Widać tam schody, biegnące w dół...

[Super Girl]

Oho - brawo!

Wchodzę na schody. Widać coś szczególnego? Może na ścianach korytarza?

[Woland]

Stary numer...

Rozglądam się za czymś solidnym, co mogło by zablokować zamykajace się z powrotem drzwi

[Hawking]

Nie wydaje się, aby była to jakakolwiek pułapka. Kręcone, wąskie schody prowadzą w dół.

Idziecie na dół, czy zostajecie i penetrujecie jeszcze ten poziom?

[Woland]

Rozglądam się za czymś solidnym, co mogło by zablokować zamykajace się z powrotem drzwi

Czy te ukryte drzwi wogóle wyglądają jak by miały zamiar się za nami zamknąć i czy po ich drugiej stronie też jest jakaś "klamka" ?

[Hawking]

Po drugiej stronie, na początku schodów, jest w ścianie niewielka dźwignia. Zapewne służy ona do otwierania drzwi od środka.

[Super Girl]

Schodzę wolno na dół. Łuk mam w pogotowiu. Mimo, że jest ciemno zapewne, wszystko widzę, prawda?

[Hawking]

Mam rozumieć, że wszyscy schodzicie na dół?

[Blizbor]

Dzierzac Rzeznika w lapach schodze rowniez...

[Veldrin]

Ide za resztą...

[Hawking]

Kręte schody, wąskie, bardzo wąskie... jest tu tak mało miejsca, że odzywają się w was najgłębiej skrywane i nawet najsłabsze lęki klaustrofobii. Gdziekolwiek odwrócić głowę kamienne ściany, tuż ponad wami sklepienie. A schody prowadza wciąż w dół i w dół. Ile to już schodków? 100? 200? Czy ktokolwiek z was w ogóle je liczy? A jeśli już, to czy się nie zgubił? Są one małe, trzeba uważać aby nie spaść, aby nie potknąć się i nie runąć w dół... Schody, wciąż schody...

Kończą się nagle, zupełnie niespodziewanie i nieoczekiwanie... Już zdołaliście przywyknąć do ciasnoty i duchoty, a tu nagle koniec. Stoicie w czymś w rodzaju przedsionka. Sklepienie jest bardzo wysokie, wasze lampy nie potrafią go rozświetlić. Podłoga jest raczej śliska, na ścianach nie widać żadnych uszczerbków. Wszystko jest z zupełnym ładzie i porządku, jak gdyby nigdy nie toczyła się tu żadna walka. Można stąd udać się ma wschód i zachód, gdyż w tych kierunkach prowadzą dwa otwarte korytarze. Natomiast naprzeciw was, a północnej ścianie, znajdują się potężne wrota. Są szerokie niemal tak, jak szerokie jest to pomieszczenie, a ich górna krawędź ginie w mroku. Widać na nich niewielki zamek z malutką dziurką od klucza... Nie to jednak przykuwa waszą uwagę...

Drzwi ozdobione są ornamentami i rzeźbami, na części jeszcze zachowały się farby, przedstawiającymi potwornie zdeformowanych ludzi. Ich twarze są powykrzywiane, ni to twarze ludzi ni zwierząt: koni i cieląt, ptaków i bazyliszków, gryfów i mantikor. Usta wydają się być wykrzywione w grymasach bólu i rozkoszy. Oczodoły w większości są puste, kapie z nich krew i żółć. Kobiety mają rozdarte szaty, obnażone piersi i łona.
Łona, które wydają z siebie następne potwory. Dzieci o głowach ryb i łuskach zamiast włosów, dziewczynki z dłońmi zamiast piersi i palcami zamiast warkoczyków.
Ręce wszystkich potworów są długie, powykręcane, mające siedem, dwanaście lub tylko trzy palce u każdej z rąk. Ręce owe dzierżą broń, albowiem wszystkie owe istoty zanurzone są w otchłani walki i mordu. Jak gdyby na ostatnim polu bitwy zebrała się wszelka brzydota i wynaturzenie świata. Albowiem rzeczywiście jest to widok wielkiej bitwy.
Wodospady krwi wsiąkającej w piasek zdeptany tysiącami zdeformowanych stóp i kopyt. Obalone drzewa z nagimi gałęziami i niebo czerwone niczym usta dziewicy.
A pośrodku oceanu krwi kroczy na chudym koniu szkielet kobiety, trzymający w jednym ręku dwie skrzyżowane kosy, a w drugim pęk kluczy. Tuż przy boku konia trefniś, zwykły człowiek odziany w czapkę z dzwoneczkami i buty z ostrymi czubami. Na twarzy jego zapanował perfidny uśmiech, a język jest wyciągnięty i zwisa na brodzie. Przyodziany on jest w szaty barwy purpury a na głowie jego spoczywa korona o siedmiu rubinach. W prawej dłoni trzyma cztery srebrne berła.
Nad wszystkim tym unosi się orzeł o dziewięciu głowach i sześciu parach skrzydeł, a szpony jego umazane są we krwi istot śmiertelnych.
W inszym jeszcze miejscu wyrasta postać trójrogiego minotaura, dmącego w siedem trąb. Przystąpiło do niego siedmiu aniołów o złamanych skrzydłach, klęczą przed nim, pijąc wymiociny i żółć z jego trzewi. Każdy z nich trzyma w ręku wagę, a na szalach leżą złote monety.
Po drugiej stronie z morza walki wyrasta piramida słoni. Na dole jest ich jedenaście, wyżej już tylko siedem. Na nich stoją cztery słonie, a na samej górze jeden. Ten w trąbie zwiniętej trzyma sztandar, na którym widać płonącą, zaciśniętą dłoń. Na słoniu siedzi naga kobieta z rozwianym włosem. Lewą rękę trzyma między swymi udami, w prawej zaś ma jabłko.
Gdzieś dalej pośród szkarad lirnik, ze złotą harfą o strunach z ludzkich włosów.
Wąż połykający sztylety a wypluwający materie gwiazd. Satyrowie o długich brodach wykuwają z niej korony, przeznaczone dla królów tego świata. Królowie czekają, a ci którzy już nałożyli korony na swe skronie, zasiadają na tronach ustawionych na wzgórzach w gaju oliwnym. Kwadrat tworzy trójkąt, a ten zmienia się w okrąg, aby otoczyć wzgórza pierścieniem z cierni. A kolce cierni wpijają się w ciała królów, nie pozwalając im uciec.
Pomiędzy drzewami czekają mordercy i skrytobójcy.
Gdy spada korona rozbija się na tysięczne części, każda zamienia się w plagę.

Taki oto ornament przyozdabia wrota, przed którymi stoicie.

[Blizbor]

Hmmm...slodki ornamencik. Tak po obrazkach widze, ze za drzwiami moze byc wujek Thalin Krzywa Twarz....A mowiac calkiem serio sadze,ze otwarcie tych wrot nie jest najlepszym pomyslem. Zajmijmy sie najpierw eksploracja reszty podziemi a pozniej najwyzej zastanowimy sie nad sensownoscia otwierania tych wrot

W miedzyczasie przygladam sie jeszcze dokladniej wrotom czy w otoczeniu wrot nie ma jakiegos napisu mowiacego np. co znajduje sie za wrotami.

[Woland]

Mam taki sam pogląd jak ty Thorinie.
Nic co dobre nie mogło zrodzic tak obrzydliwych obrazów.
Zanim zdecydujemy by tam wejść sprawdzmy korytarze boczne. Muszą gdzieś prowadzić.

[Blizbor]

Tez uwazasz, ze za tymi drzwiami jest wujek Thalin?Pozostaje jeszcze pytanie czy te obrazki nie przedstawiaja tego co kryje sie po 2 stronie wrot...sprawdzmy boczne korytarze, moze inne pomieszczenia podpowiedza nam co znalezc mozemy za tymi wrotami - poza tym moze znajdzie sie jakis topor lepszy od mojego Rzeznika lub jakies kosztownosci po ktore nota bene po czesci tutaj przyszlismy

[Woland]

Smiejąc się.
Właśnie właśnie w końcu w odwiedziny do wójka mozesz się wybrać kiedy indziej.